Mykje lys og mykje varme - utdeling av ros(er)

Det finnest mykje lys og varme. Det finnest også der du minst ventar det, hos medmenneske som slit med helsa og tøffe kvardagar. Det imponener  meg.

På siste kommunestyremøtet fekk eg og ein annan innbarka politikar ei munnleg rose frå uventa hald frå talarstolen. Me blei begge like overraska og glade for det, måtte me innrømma.

Ros(er) gjer altså noko godt med oss. Eg vil derfor gi ei rose til ei av dei kvinnene som har imponert meg i det siste. Du finn henne som skarp, ordglad og velformulert skribent på ~SerendipityCat~

Sidan eg bur ved porten til Hardanger, blir det ikkje ei rose eg vil overrekkje, men ei  heil grein med "fruktblomstring frå Hardanger"!

Også namnesyster Marit må ha ei lita grein med blomar på. Ho skriv varmt og nært på bloggen: maritsmeiningaromdittogdatt

Er det då så viktig med lys og varme og ros(er)? Dei endrar ikkje realitetane, dei fysiske og konkrete. Men sanneleg endrar dei opplevinga av dei. Dermed fører dei eit steg ut av det uføre(t) me kan henda synest me er i. Og eit steg, og eit steg til, då går det rette vegen!

Å gi ein blom, trur eg kan vera ein måte å seia "Eg ser deg",utan ord. Meir om det her: Sawubona, innlegg om å bli sett