Kven har/tar ansvar for fakta til folket?

"Det er heilt sant, for det stod i avisa".
Det er lenge sidan me var der. Likevel; Me er mange som framleis vil tru at når det kjem opp vanskelege saker, lokalt eller nasjonalt, vil me bli godt orienterte dersom me les avisa. Og når me som politikarar sit i eit møte, omkransa av journalistar som fylgjer med i lange ordskifte, noterer ivrig undervegs, og tar intervju både i pausar og etterpå, har me lett for å tenkja at saka vil bli presentert i si breidde. Men der tar me feil.

Dei fleste aviser tar ikkje mål av seg til å presentera saka i full breidde, særleg ikkje på grunnlag av eit politisk ordskifte. Dei lyttar, noterer, skriv, lagar overskrifter og får kommentarar som gjer saka interessant, poengtert og aktuell. Eg tviler ikkje på at dei samstundes ynskjer å vera faktabaserete, men alle fakta kjem ikkje fram med slik framgangsmåte. Lagar dei gode faktaboksar i tillegg, har dei hjelpt lesarane langt på veg i å skjøna kva det dreirer seg om.

Eg er ikkje journalist, men forstår at det dreier seg om at bladfykane ikkje driv referatjournalistikk. Dei ser det ikkje som si oppgåve å fortelja lesaren kven som meiner kva og kvifor i alle saker. Heller ikkje kva som er historikken i smått og stort.

Men om journalistane ikkje har dette som oppgåve, kven har det då?

Rådmannen?
Rådmannen skal gjera grundig greie for saka i saksframstillinga. Det gir meg, saman med innspel frå dei som til dømes nytter tenesta det gjeld, eit godt grunnlag for vedtak. Saksdokumenta er opne for alle, men ikkje mange les dei. Regjeringa nyttar pressemedlingar der viktige moment blir poengterte, for dermed å leggja føring for vinklinga i saka vidare. Burde kommunane/rådmannen i større grad gjera det same? At ein også tar i bruk sosiale medier som kanal, tar eg som sjølvsagt.

Politikarane?
Ofte har eg gått gjennom saka, slik ho ser ut for mitt parti, både i forkant av vedtak og i etterkant, - for å forklara kva me gjer. Nokon vil hevda at det er meir å forsvara enn å forklara. Det kan dei ha noko rett i. Ansvaret for å opplysa og informera har me uansett. Og skal me få gode debattar som ikkje ender i ordkrig og eit usakleg uføre, må me ta ansvaret på alvor.  Men har me det åleine?