Tips om familie til gissel kunne ha gjort situasjonen verre i Algerie

Det er nokre timar sidan eg skreiv bloggposten med teksten som ligg nedanfor her. No når namna er frigjevne, veit me at det hadde vore svært alvorleg om norske media hadde røpt desse namna slik at terroristane hadde fått kjennskap til kven dei var; med ein av dei med nær kontakt med ein statsråd. Ekspertar seier no til Bergens tidende at det ville ha gjort sitt til at terroristane hadde stramma grepet.

Det er altså ikkje berre fordi nokre av oss ikkje synest om sosialpornografi, der ein ikkje tenkjer nok på dei det gjeld, ein skal vera forsiktig. Det er også viktig med tanke på sjølve situasjonen og kva utvikling den skal få

Opprinneleg bloggpost: 
 Algerie - Alt nytt er "godt nytt", men ikkje for dei det gjeld
Det har longt mellom nye opplysningar frå gisseldramaet i Algerie. Og mens Statoil og styresmaktene gjer det dei kan for å skjerma pårørande og åtvarer mot å stola på lause rykte, går fleire aviser ut og ber om tips dersom nokon veit noko.

Då må ein ha lov å spørja seg: Kva informasjon er det avisene trur folk kan sitja med? Er ein venleg overfor avisene, kan ein seia at dei kan vera på jakt etter informasjon om terroristane. Men kor mange lesarar av norske aviser er potensielle informatørar om slikt?

Når det gjeld kjennskap til familiar derimot, kor dei er i frå, kven dei er, kan det vera mange som har noko å fortelja; Har nokon av familiane vore i farlege situasjonar før, er det noko å fortelja om kva dei opplever no, som familie, vener, pårørande?

Det er sikkert noko å henta her. Men er det rett å fortelja slikt? Og er det rett å spørja etter slik informasjon i ein situasjon der me veit at det sit titals menneske og berre veit ein ting: At dei ikkje veit korleis den dei er glad i har det, - eller om han er i live.

Eg fulgte redningsarbeidet etter Sleipnerforliset på nært hald. Ved ei hytte der overlevande var komne i hus, hadde fått varme klede og ein mobiltelefon så dei kunne ringja heim å seia at dei levde, var det avisfolk som trengde seg på. Ja, ein trengde seg på, reint fysisk, så ein av hjelparane rett og slett måtte ta han i nakken å hjelpa han ut.

Me fylgjer alle spent med når noko dramatisk skjer, mest i omsorg, fortviling. Men me har også ein trong til å vita mest muleg, kanskje meir enn me har rett på å vita. Det kan ikkje vera pressa si oppgåve å finna fram den kunnskapen til oss slik situasjonen er no.

..
Også om terroren i Algerie: Skal terror få gjera meg utrygg?