Det skal sterk rygg til..

Haust og tid for maling,

I dag har eg berre nokre få ord å dela:

Det skal sterk rygg til..

*****
Fleire bilete finn du på den digitale utstillinga: 
Galleri Nauthydlaren

Tom stol - tom seng. Alzheimer og Facebook.

Å ha ein å dela livet med gjera at livet ikkje treng bli einsamt. Men når den ein lever saman med blir dement, får Alzheimer, må ein kjenna seg einsam sjølv om ein er to. Trur eg. Odvar Omland meir enn trur. Han veit korleis det er. Han har skrive boka: Tom stol - tom seng. Alzheimer og samliv, ei bok om ein ny kvardag, med lyse og tunge tankar, gode og krevjande situasjonar, men alltid med eit forsøk på å vera hjå kona, la henne vera kvinna som han fridde til ein gong, sjølv om han ikkje alltid når fram til henne no. Ei bok som bør lesast.

Odvar skriv også om Facebook som han bruker som dagbok. Dermed deler han av kvardagen sin med oss andre, gir oss eit gløtt inn i ein kvardag ingen heilt kan kjenna utan å ha vore der. Og han er bevisst på å bruka Facebook for å nå oss. Her er alder ingen hindring - han er ein av dei eldste mellom oss.

Odvar ynskjer ikkje at det skal vera noko tabu knytt til å ha Alzheimer. Han vil at han og kona skal vera ei opa bok; om dei vandrar inn på ein restaurant eller møter medmenneske på gata. Og i samtalar vil han fortelja korleis det er. I "varsomme samtaler" som han seier sjølv. "Mitt våpen er blant annet avisinnlegg og korrespondanse med mine venner på Facebook."

Og tilbakemeldingar får han på Facebook. Ofte små kommentarar som viser at venene hans lærer av det han skriv, opplever litt av dagane saman med han, om det er muleg. Ein Facebookven skreiv: "Jeg titter innom statusene dine og blir beriket og litt klokere fordi du rett og slett skildrer hverdagskjærligheten og det å stå sammen i gode og onde dager. Det er vakkert på en inderlig jordnær måte."

Facebook er det du gjer det til. Sladder og tomt vissvas kan delast der. Men mange har  opplevd at sosiale medier kan sørgja for hjelp i sorgprosessen, som eg skreiv om tidlegare på bloggen. Og det kan også gi livshjelp. Odvar seier: Facebook er også blitt en god venn og delvis motvirker ensomhet. Facebook er en god dagbok.

I fjor var Odvar gjest her på bloggen. Du finn helsinga hans her:
En hand å holde i når Alzheimer tar taket

Takk til Odvar Omland for at han skreiv boka:

Tom stol - tom seng
Alzheimer og samliv
Alpha Forlag
2013

Ingen vil vera dumme

Me møter det kvar dag:

Folk trur me er dumme.

Eg ser på han, 

ein oppegåande mann.

- fordi me høyrer dårleg, 

ikkje oppfattar det som blir sagt alltid,

legg han til.

Ein mann viste meg ein handfull tablettar

som han hadde på lur

om det blei for tungt.

Ein annan hadde andre "fluktplanar,

fortalde han.

Fordi han var tunghøyrt?

Nei, fordi han opplevde at andre trudde han var dum.

..

Derfor trur eg på han karen dykkar,

sa han

og peika på Knut Arild Hareide som eg hadde på brosjyra mi.

Menneskeverd, sa han.

Menneskeverd..

..

No er det ikkje berre KrF og Hareide som held fram menneskeverdet,

og i stunda der og då gløymde eg heile partipolitikken

fordi eg fekk tungt for å tenkja 

i møte med dei som har tungt for å høyra 

som opplever:

Dei trur eg er dum

Menneskeverd er altså noko som skal gjerast om til gangbar mynt i kvardagen.

med respekt

og 

augo som ser

alle!

Nesten-meistring på Haukeliseter

 

Tilbake

blant sure strømper

prat om gnagsår

tilbod om niste

støle bein 

tilbakelagde kilometer

vermelding

ryggsekkar

Haukeliseter

Tilbake i peisestova

finn eg ei lun krå

frå rommet ser eg vatnet 

og dagen takkar for seg.

Rommet, 

ja,

for eg har fjellrom, hotellstandard

og det var ikkje mine strømper som var sure,

ikkje mine helar som hadde gnagsår

min etappe for dagen var 300 meter

og det var godt å koma tilbake etter tilbakelagd tur langs vatnet.

Livet er tilpassa livet

No var tida komen for Haukeliiseter

som tilskuar

men likevel tilstades:

nyta fjellufta

sjå landskapet

det var flott

men det var også ein klump i magen

...

Eg tenkjer eg merkar dette innlegget "nesten-meistring"